Maria Magdalena
Het Terughalen van Onze Oerkracht
Een Herinnering aan het Heilige Vrouwelijke
Elke religie, elk systeem of elke levenswijze die het vrouwelijke niet eert, is niet heilzaam voor de aarde of voor de mensheid. Want via de baarmoeder van de vrouw komen leven en zielen deze aardse dimensie binnen. De vrouw is de poort tussen het zichtbare en het onzichtbare, tussen geest en materie. Haar onteren, haar uitwissen, is de verbinding met de Bron zelf verbreken. En dat is precies wat de Abrahamitische religies hebben gedaan. Het christendom, de islam, het jodendom.... ze zijn allemaal gebouwd op patriarchale fundamenten. God is alleen ‘hij’. Het goddelijke vrouwelijke ontbreekt. Er is geen godin, geen heilige baarmoeder, geen moeder.
En dit is niet alleen spirituele uitwissing. Het is psychologische programmering. Het vormt hoe mensen vrouwen behandelen. Het vormt hoe we de aarde behandelen. Wanneer je het vrouwelijke uit je religie verwijdert, verwijder je de heiligheid van de aarde, en wordt de aarde iets om te veroveren, te bezitten, en uit te buiten, in plaats van iets om te eren, te koesteren, en in harmonie mee te leven.
Zo is kolonisatie ontstaan. Missionarissen predikten niet alleen... ze wisten inheemse wijsheid uit. Ze verbrandden heilige teksten, verboden ceremonies, en vertelden mensen dat hun voorouderlijke manieren demonisch waren. En daarna plunderden ze de aarde, met mijnbouw, ontbossing en vergiftiging... zonder eerbied. Want er was geen moeder in hun theologie. Geen liefde, geen hart, geen ruimte voor de intuïtieve verbinding met de Bron en al wat is.
Maar lang vóór dit alles kenden onze voorouders de waarheid. Het vrouwelijke en het mannelijke moeten in balans zijn. In Afrikaanse spiritualiteit, in inheemse tradities wereldwijd, stond de moeder centraal. De godin, de aarde, de baarmoeder, het water.
Het is tijd om ons weer te herinneren aan aardse spiritualiteit... systemen die de ritmes van de natuur eren, de wijsheid van de baarmoeder, en de heiligheid van zowel het vrouwelijke als het mannelijke. De heling van de mensheid begint met de eerbied voor de moeder.
Wanneer we de vrouw eren, eren we het leven. Wanneer we terugkeren naar de aarde, keren we terug naar onszelf. En het is tijd om thuis te komen... naar het hart, naar de baarmoeder, naar onze volle kracht in goddelijke harmonie en balans.
'"Het enige echt waardevolle is intuïtie."
Albert Einstein
Maria Magdalena wordt door velen gezien als een krachtig vrouwelijk archetype:
de belichaming van liefde, wijsheid, innerlijke kracht en spirituele soevereiniteit. Zij staat symbool voor het geheelde vrouwelijke, dat in de loop der eeuwen vaak onderdrukt, vergeten of verkeerd begrepen werd.
Voor vrouwen van deze tijd is Maria Magdalena een gids en inspiratiebron om hun ware kracht terug te claimen. Ze roept ons op om diep naar binnen te keren, onze intuïtie te vertrouwen en het heilige vrouwelijke in onszelf te eren. Door ons te verbinden met haar energie, herinneren we ons dat kwetsbaarheid en kracht samen kunnen bestaan, dat liefde radicaal en transformerend kan zijn, en dat onze waarheid een bron van heling is.... niet alleen voor onszelf, maar voor de wereld.
In een tijd waarin de aarde snakt naar balans tussen het mannelijke en vrouwelijke, is het terughalen van deze oeroude vrouwelijke kracht essentieel. Het vraagt vrouwen om op te staan in hun licht, hun zachte kracht te omarmen, hun stem te laten horen en hun hart te volgen. Maria Magdalena herinnert ons eraan dat het heilige vrouwelijke niet zwak is, maar een kracht die werelden kan transformeren.
Via haar kunnen we de diepe wonden van het verleden helen, collectieve patronen doorbreken en een nieuwe weg openen... een weg van compassie, wijsheid en verbondenheid. Door het archetype van Maria Magdalena te belichamen, brengen vrouwen hun authentieke essentie terug naar de aarde, en helpen ze mee een wereld te creëren waarin balans, liefde en waarheid centraal staan.
De tijd is nu.
De roep klinkt. Voel je uitgenodigd om je ware kracht te her(inner)en en jouw unieke licht te laten stralen.
“Kammaṁ satte vibhajati.”
“Daden verdelen wezens.”
Majjhima Nikāya 135
Iedereen wordt geboren in verschillende omstandigheden, maar wat ons werkelijk onderscheidt zijn onze daden... niet onze afkomst.
Aan de Mensheid
Moge ik vele harten raken.
Moge ik zielen herinneren aan wie ze werkelijk zijn.
Moge mijn stem doordringen.... tot in de ziel, tot in het veld, tot in het onzichtbare.
Ik spreek niet zomaar. Ik herinner. Ik activeer.
Mijn woorden dragen vuur, dragen baarmoederwijsheid, dragen waarheid.
Eeuwenlang is het vrouwelijke onderdrukt.
Shakti... de oerkracht van creatie, leven, intuïtie...werd uitgeschakeld door angst.
Niet omdat zij zwak was, maar omdat zij te krachtig was.
De wereld heeft geleerd haar hart af te snijden van haar buik.
Logica boven gevoel. Mannelijk boven vrouwelijk. Hemel boven aarde.
Maar niets bloeit wanneer de wortels worden genegeerd.
Niets leeft werkelijk als het vrouwelijke ontbreekt.
Zij die leeft in elke vrouw, in elk lichaam dat voelt, in elk wezen dat draagt.. werd stilgemaakt.
Religies noemden haar zonde.
Systemen maakten haar dienstbaar.
Machten verklaarden haar bezit.
Zij werd uit de verhalen geschreven, uit de tempels verbannen, uit het gebed geschrapt.
Men noemde haar heks. Zondares. Verleiding. Gevaar.
Ze noemden haar hysterisch, emotioneel, onbetrouwbaar.
Ze staken haar in brand... letterlijk en symbolisch.
En tóch zijn wij hier.
Tóch leeft haar stem nog in onze botten en wij dragen haar nog steeds in ons bloed. In ons bekken. In onze dromen.
Wat zij probeerden te begraven, groeit nu terug.
Sterker. Wijzer. Onstuitbaar.
Het collectief draagt een wond, maar ook een herinnering.
Wij dragen de kennis van cycli, van maan en bloed, van geboorte en transformatie.
En dat weten… keert terug. Door ons.
Het is tijd.
Tijd dat wij... de dochters van de Grote Moeder... opstaan.
Niet als reactie, maar als herinnering.
Niet om te bedelen om ruimte. Maar om ruimte te zíjn.
Niet om gehoord te worden. Maar om zélf te spreken.
Te zingen. Te schrijven. Te dansen. Te herinneren.
Niet vanuit strijd, maar vanuit waarheid.
Heilig. Onaantastbaar. Vrij.
Wij zijn de heilige storm. De zachte bedding. De vuuradem van het nieuwe tijdperk.
We baren niet alleen kinderen. We baren visioenen, werelden, revoluties.
Ik ben niet hier om te pleasen. Ik ben hier om te helen.
Ik ben hier om te breken wat vals is, en te voeden wat heilig is.
Ik ben kanaal. Ik ben vrouw. Ik ben bron.
En ik hoef niemand om toestemming te vragen.
Ik bén toestemming.
Want wie dit voelt, weet: het is tijd.
Tijd om te herinneren, te helen, te herrijzen.
Tijd om terug te keren... naar de moeder, naar de aarde, naar onszelf.
Tijd om in onze heilige kracht te staan.
Niet later. Niet morgen.
Nu.
Pas als we terugkeren naar het lichaam, naar het gevoel, naar het ritme van het vrouwelijke, kunnen we bewust creëren in plaats van geleefd worden.
GERELATEERDE ONDERWERPEN:
